Πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, ο καλός μου συνάδελφος της Πληροφορικής, ο Γιώργος ο Δάβος, μου ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για την ομάδα των «ταξιδευτών» του σχολείου μας.Δέχτηκα να το γράψω αν και θα έπρεπε το άρθρο αυτό να το έγραφαν οι ίδιοι οι μαθητές.
Ελπίζω τα επόμενα άρθρα να είναι δικά τους. Ξεκινώ λοιπόν?
Οι «ταξιδευτές» είναι μια ομάδα μαθητών της δευτέρας γυμνασίου, που ενδιαφέρονται για το
χώρο, τον χρόνο, τη βαρύτητα, τα αστέρια, τους γαλαξίες, τις μαύρες τρύπες, το σύμπαν, τις χρονομηχανές, την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες,? και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Έχουν όλοι κινητό τηλέφωνο, Η/Υ και Facebook, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν τους έχω ρωτήσει , κάποιοι συμμετέχουν στην ομάδα ρομποτικής του σχολείου, παίζουν ηλεκτρονικά παιγνίδια (μη με ρωτήσετε ποια γιατί δεν έχω ιδέα) αλλά ασχολούνται και με τον κύβο του Rubik, τους αρέσει το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο ερασιτεχνικά ), κάποιοι συμμετέχουν στη θεατρική ομάδα και στη χορωδία του σχολείου. Κοντολογίς πρόκειται για φυσιολογικούς δεκατετράχρονους και δεκατετράχρονες. Θυμάμαι τις απαντήσεις που μου έδωσαν όταν τους ρώτησα για ποιο λόγο συμμετείχαν στην ομάδα, τότε ήταν μαθητές της πρώτης τάξης, ποια θέματα τους ενδιέφεραν:
«Τι είναι οι μαύρες τρύπες, κύριε; Μπορούμε να ταξιδέψουμε στο χρόνο; Τι λέει η θεωρία του Big Bang; Πόσο μεγάλο είναι το Σύμπαν; Υπάρχει ζωή έξω από τη γη; ?» Στα πρόσωπά τους έβλεπες μια γνήσια περιέργεια για τα μυστήρια της φύσης, μια δίψα για γνώση, μια αγάπη για την επιστήμη. Τους έβλεπα και τους καμάρωνα.
Σπούδασα Φυσική στις αρχές της δεκαετίας του ?70. Κοντά μισός αιώνας πέρασε από τότε. Αλλάξανε πολλά. Γνωρίζουμε περισσότερα. Το μεγάλο μυστήριο του σύμπαντος, πηγή χαράς και συγκίνησης στους δύσβατους δρόμους της επιστήμης, δεν έχει ακόμα λυθεί και ούτε είμαστε βέβαιοι πώς μπορεί να λυθεί οριστικά. Η πλήρης λύση του (αν στ? αλήθεια κάτι τέτοιο υπάρχει), μοιάζει να ξεμακραίνει, όσο προχωράμε προς αυτήν.
Και τούτοι οι δεκατριάχρονοι, θέλανε να αναμετρηθούν με το μυστήριο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η μικρή μας ομάδα το μεγάλο της ταξίδι. Το όνομά της: «ΟΙ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ». Όλοι τους μαθητές φέτος της Β΄ τάξης : η Μαρίνα, η Σοφία, η Αναστασία, ο Βασίλης, ο Γιώργος, ο Άγγελος, ο Παναγιώτης, ο Χρήστος, ο Χριστόδουλος, ο Θεοχάρης και η Αγγελική.
Θαυμάζω την υπομονή τους και τις πολλές αρετές τους με τις οποίες αντισταθμίζουν την έλλειψη συγκεκριμένων γνώσεων στη φυσική και στα μαθηματικά σ? αυτό το δύσκολο ταξίδι.
Συναντιόμαστε κάθε Τρίτη μετά τη λήξη των μαθημάτων, για ευχαρίστηση, χωρίς να σκέφτονται τις εξετάσεις και τις βαθμολογίες. Κάποιοι ίσως πουν ή σκεφτούν, «χάσιμο χρόνου». Αν όμως δεν «χάνεις » χρόνο, δεν φτάνεις πουθενά, κάτι που, δυστυχώς, οι γονείς και οι έφηβοι ξεχνούν , όπως επισημαίνει στα γραπτά του ένας σύγχρονος θεωρητικός φυσικός.
Τέλος, δεν σας το κρύβω, εγώ περνάω πολύ όμορφα σ? αυτές τις συναντήσεις? καλά θα κάνετε όμως να ρωτήσετε και τους ίδιους.
Για την ομάδα Φυσικής
Ταμπακόπουλος Γεράσιμος
Φυσικός
